در موارد زیادی پیش آمده که مسیری طولانی را بی وقفه پیاده روی می کنیم و بالعکس در یک مسیر کوتاه سریعا از پا در میاییم. مطمئن هستم که با خود فکر کرده اید که چه عاملی سبب کاهش انرژیتان شده است. البته که عوامل متعددی وجود دارد که بر حال و انرژی ما اثر می گذارد اما یکی از موارد قابل ملاحظه، موضوع خستگی ناشی از پوشیدن کفش نامناسب در پیاده روی است.
پیاده روی یک فعالیت ریتمیک است که در آن نه تنها عضلات اندام تحتانی، بلکه عضلات تنه و اندام فوقانی نیز وارد عمل می شوند. سرعت و ریتم پیاده روی نقش بسزایی بر مصرف انرژی فرد دارند که تعیین کننده کیفیت این فعالیت هستند. نکات بسیار مهمی در ارتباط با پیاده روی صحیح وجود دارد که در مقاله دیگر به آن می پردازیم. اما لازم است بدانیم که چگونه کفش از طریق تغییر مکانیک راه رفتن موجب تغییر کارکرد عضلات، تغییر ریتم پیاده روی و ایجاد خستگی می شود.
خستگی
خستگی به معنای کاهش توانایی عضله برای حفظ نیروی مورد استفاده در یک فعالیت فیزیکی است. خستگی یکی از عوامل زمینه ساز ایجاد آسیب به مفاصل و عضلات است زیرا سبب اختلال در حس عمقی و تغییر ریتم حرکت می شود. در عضله گیرنده های حس عمقی وجود دارد که اطلاعات محیط و فضایی که در آن واقع شده اند را به سیستم عصبی مرکزی مخابره می کنند تا مغز دستور دهد که چگونه حرکت، جهت آن و مقدار نیروی لازم ایجاد شود. وجود حس عمقی، محافظ بدن در برابر صدمات احتمالی است و تامین کننده ثبات بدن است. هر گاه به عضله و این گیرنده های حسی آسیبی وارد شود تعادل فرد بر هم خورده و احتمال آسیب فیزیکی بالا میرود.
بر اساس پژوهش های صورت گرفته میزان بروز آسیب در 15 دقیقه پایانی راه رفتن و یا تمرین های ورزشی بیشتر است. خستگی سبب کند شدن انتقال پیام از گیرنده های حسی به سیستم عصبی شده و در پی آن توان مقابله با واکنش های سریع بدن چون جست و خیز و تغییر جهت مفصلی پایین می آید. برای درک بیشتر تصور کنید که آیا واکنش های غیر ارادی شما در حفظ تعادل، پرش و انجام حرکات جدید در ابتدای شروع فعالیت بیشتر است یا در لحظاتی که درد و خستگی بر شما غلبه کرده است؟ خستگی سبب می شود که عضله برای ادامه فعالیت به نیروی بیشتری نیاز داشته باشد و به همین دلیل فرد احساس فشار و سنگینی بیشتری خواهد داشت که خود وارد چرخه معیوب شده و توانایی مدیریت فضایی و مکانی عضله را بیشتر مختل می کند.
آیا کفش می تواند موجب خستگی شود؟
ریتم حرکتی عضلات اندام تحتانی یعنی پاها، ساق، ران و حتی تنه ممکن است به دلیل عدم تطابق مناسب کفش بر هم بخورد. به طور مثال گشادی کفش که پا درون فضای آن بیش از اندازه حرکت کند و یا بالعکس تنگی کفش که در آن فشار بیش از حد به برخی نقاط وارد می آید و فرد ناخودآگاه عضلات پای خود را منقبض می کند. ارتفاع و زوایای پاشنه نیز بر قرارگیری مفصل مچ پا و گشتاورهایی که از طریق عضلات ایجاد می شود اثر دارد و این نشان میدهد که هر یک از اجزای کفش چگونه بر کارکرد عضلات پا و متعاقب آن بر سایر مفاصل شامل زانوها، لگن و تنه که در یک زنجیره بسته در تعامل با هم هستند اثر دارد. بدنبال افزایش فعالیت عضله، مصرف انرژی فرد بالا میرود و احساس خستگی و در موارد شدید حتی گرفتگی و درد عضلات نمایان می گردد.
چگونه کفش نامناسب سبب خستگی می شود؟
کفش دارای اجزای مختلفی است که هر یک به طور جداگانه اثر مهم و مستقیمی بر کارکرد عضلات خواهند گذاشت. شناخت کافی از کارآمدی اجزای کفش به ما در انتخاب کفش مناسب کمک می رساند.
- شکل قالب که هر چه طراحی آن نزدیکتر به ویژگی های پای فرد (باریک، پهن، کشیده، و غیره) باشد، سطح تماس بیشتری برای فرد ایجاد کرده و احساس امنیت را افزایش می دهد. از این رو عضلات کمتری از نظر فعالیت درگیر می شوند. شرکت آرمان طب تبریز پیشرو در بکارگیری قالبهای استاندارد زنانه و مردانه همواره سعی بر این داشته که با بکارگیری طراحی متنوع قالب، نیاز مشتریان را برآورده سازد.
- فضای پنجگی که اجازه حرکت آزادانه استخوانهای دراز کف پایی و انگشتان را فراهم کند. در کفش های پنجه باریک اغلب انگشتان بروی هم فشرده شده و عضلات ریز و کوچک این نواحی دچار گرفتگی های انقباضی دردناک می شوند. همین عامل زمینه ساز بدشکلی های متعدد از قبیل: بونیون، انگشت چکشی و متاتارسالژیا است. از میان کفش های زنانه آرمان طب تبریز مدل اشمیت، نورا، کلارک، مارتین و همچنین مدل دیابتی بیشترین فضای پنجگی را دارند.
- پهنای پاشنه که از نمای خلفی قابل ملاحظه است و هر چه عرض پاشنه از سمت کف پا به سمت زمین بیشتر باشد، کنترل تعادل راحت تر و در واقع عضلات کمتری در حالت آماده باش قرار می گیرند و احساس آرامش بیشتری به فرد دست می دهد. این نوع پاشنه کاربرد بسیار بالایی برای سالمندان دارد و در مدل کفش دیابتی شرکت آرمان طب تبریز بخوبی در نظر گرفته شده است.
- جنس پاشنه که باید علاوه بر داشتن مقاومت بالا در مقابل ساییدگی از خاصیت فشردگی برای جذب ضربه به هنگام فرود آمدن پا به زمین نیز برخوردار باشد. هر چه میزان جذب ضربه پاشنه کمتر باشد نیروی مخرب وارد بر عضلات پشت پا و زانو بیشتر خواهد شد. رعایت این نکته در کفش های پیاده روی و ورزشی بسیار ضروری است که در مدل مهیا استریچ به دقت در نظر گرفته شده است.
- ارتفاع پاشنه که به طور استاندارد باید نسبت به پنجه 3 سانتیمتر بالاتر قرار گیرد. هر چه ارتفاع پاشنه بیشتر باشد عضلات پشت پا در حالت کوتاه شده و منقبض و بالعکس عضلات جلوی پا در حالت کشیدگی قرار می گیرند و حفظ ثبات فرد منوط به مصرف انرژی بیشتر خواهد شد. استفاده مداوم از کفش های پاشنه بلند سبب کوتاهی تاندون آشیل و بروز پلنتارفاشیاتیس می گردد که با درد پاشنه همراه است. در تمامی مدل های کفش و صندل آرمان طب تبریز بنابر ساختار و طراحی کلی، این ویژگی بخوبی رعایت شده است.
- دیواره پشتی که باید از استحکام متوسطی برخوردار باشد تا علاوه بر امکان تطابق با حرکات مچ پا بدون ایجاد آسیب پوستی از چرخش بیش از حد مچ به داخل و خارج ممانعت به عمل آورد. در صورتیکه دیواره کفش قادر به حمایت کافی از پا نباشد نیروی وارد بر عضلات دو طرف پا بیش از حد طبیعی خواهد بود و احتمال پبچ خوردگی مچ پا افزایش می یابد. برای فهم بیشتر این نکته به دیواره پشتی کفش مدل های مردانه اسکای و پرسنلی دقت بفرمائید.
- جنس رویه که با در بر گرفتن عضلات روی پا نقش یکپارچه کردن پا را برای ایجاد یک اهرم سخت به هنگام کنده شدن پا از روی زمین دارد. در صورتیکه جنس رویه بیش از حد خشک باشد، از حرکت غلطکی و طبیعی پا به هنگام بلند شدن بروی پنجه ممانعت می کند. و در صورتیکه بیش از حد نرم باشد، برای جدا شدن انگشتان از روی زمین به عضلات پا فشار مضاعف اعمال می کند.
- بستر داخلی که هر چه بیشتر سطح کف پایی را در بر گیرد میتواند قوس طولی پا را پر کند و سبب توزیع فشار بهتر شود. با توزیع فشار نیروهای حداکثری مناطق پاشنه و پنجه کاهش یافته و احساس راحتی بیشتری فراهم می آید. مشتریان همواره طراحی بستر داخلی نرم و استاندارد کفش های آرمان طب تبریز را از عوامل مهم انتخاب آن ذکر کرده اند.
- طراحی زیره می تواند بنابر شکل ظاهری و طراحی کلی بسیار متفاوت باشد اما نباید حالت غلطکی خود را از دست بدهد. زیره ای که از ساختار غلطکی خوبی برخوردار باشد میتواند در جلو راندن پا، تسهیل مراحل راه رفتن و کاهش مصرف انرژی بسیار موثر باشد.
- تعلیق که مناسب ترین نوع آن بند خور بودن است که با خاصیت قابل تنظیم بودن بر روی پای افراد تطابق می یابد و از اعمال نیروی انقباضی مضاعف عضلات روی پا و ساق جلوگیری می کند. اما بسیاری از افراد بندخور بودن کفش را به علت سختی در پوشیدن و درآوردن انتخاب نمی کنند. از این در مدل های متنوع شرکت آرمان طب تبریز با اضافه کردن بخش کشسان طرفی در قسمت رویه این هدف بخوبی برآورده شده است.
حال که بر اهمیت اثر اجزای کفش بر نحوه راه رفتن پی بردید، متوجه خواهیم شد که چه اندازه انتخاب یک کفش مناسب می تواند به محافظت از پای شما در برابر نیروهای مخرب و آسیب های رایج در پی آن چون بونیون، خارپاشنه، متاتارسالژیا، پبچ خوردگی و حتی شکستگی استخوان های کف پایی کمک کند. کفش خوب می تواند تاثیر قدم شما را کاهش دهد، پا را از فرودهای سنگین محافظت کند و با حفظ بستری مناسب برای ساختار پا موجب توزیع فشار شود. بنابراین با انتخاب کفش استاندارد و مناسب، مراقب سلامت پای خود باشید.
